Ögmundur Jónasson innanríkisráðherra bjargaði pólitísku lífi sínu fyrir horn í forvali Vinstri grænna í Suðvesturkjördæmi. Hans höfuðlausn var flutt á mótmælafundi við bandaríska sendiráðið fyrir skömmu þar sem krafist var að Bandaríkin beittu Ísrael þrýstingi vegna ófriðar á Gaza. Þrátt fyrir að Hamas-samtökin hefðu skotið flugskeytum á Ísrael var framferði Ísraela fordæmt og bandarísk stjórnvöld harðlega gagnrýnd fyrir að styðja ríki gyðinga.
Vinstri menn á Íslandi hafa alltaf kunnað að meta þá sem ganga hart fram í gagnrýni á Bandaríkin. Fátt elska þeir meira en þegar hið „illa stórveldi“ er fordæmt. Að sýna opinberlega óvild í garð Ísrael er talið til eftirbreytni meðal vinstrimanna. Þetta veit innanríkisráðherra manna best og í aðdraganda að forvali, þar sem að honum var sótt af fulltrúa Steingríms J. Sigfússonar, gat Ögmundur ekki látið tækifærið renna úr greipum sér. Hann flutti kraftmikla ræðu og var harðorður:
„Ríkið Ísrael hefur breyst í ófreskju, sem fær að leika lausum hala, undir verndarvæng Bandaríkjanna.“
Árni Þór bjargar sér
Óvild innanríkisráðherra í garð Ísraels og Bandaríkjanna er augljós og hana kunna félagar í VG vel að meta. Því kom það engum á óvart þegar Árni Þór Sigurðsson, formaður utanríkismálanefndar, tók til máls á Alþingi daginn eftir mótmælin við bandaríska sendiráðið.
Líkt og Ögmundur átti Árni Þór undir högg að sækja forvali VG en af ólíkum ástæðum. Margir flokksfélagar gruna Árna Þór um græsku vegna tvískinnungs í afstöðunni til aðildar Íslands að Evrópusambandinu.
Með því að „fordæma framferði Ísraela og gagnrýna Bandaríkjastjórn hispurslaust fyrir linnulausan og að því er virðist skilyrðislausan stuðning í verki við ólögmætar og ofbeldisfullar aðgerðir Ísraela,“ tryggði Árni Þór stöðu sína í forvali VG í Reykjavík. Ekki skemmdi það fyrir formanni utanríkismálanefndar að lýsa því yfir að „hvers konar sniðganga og refsiaðgerðir, efnahagslegar, menningarlegar eða pólitískar“, gagnvart Ísrael kæmu til greina. Árni Þór telur rétt að huga að því að slíta stjórnmálasambandi við Ísrael.
Tvöfeldni VG
Tvískinnungur Vinstri grænna í utanríkismálum hefur komið oftar en einu sinni í ljós á kjörtímabilinu og þá ekki aðeins er varðar aðildarumsókn að Evrópusambandinu. (Um það getur Hjörleifur Guttormsson, einn stofnanda VG, vitnað best).
Ríkisstjórn Samfylkingar og Vinstri grænna gat beitt neitunarvaldi til að koma í veg fyrir loftárásir NATÓ á Líbíu. Ráðherrar VG þögðu hins vegar þunnu hljóði sem og þingmenn. Mörgum misserum síðar stóð Ögmundur Jónasson innanríkisráðherra fyrir framan bandaríska sendiráðið og gagnrýndi Bandaríkin meðal annars fyrir að vilja koma Gaddafí, einræðisherra Líbíu, frá völdum. Tvöfeldnin verður vart meiri.
Á sama tíma og Ögmundur flutti sína höfuðlausn og Árni Þór stóð í ræðustól Alþingis, hélt borgarastríðið í Sýrlandi áfram. Tugir þúsunda óbreyttra borgara hafa fallið og hundruð þúsunda flúið heimili sín. Öryggisráð Sameinuðu þjóðanna stendur máttlaust hjá. Rússnesk stjórnvöld halda hlífiskildi yfir ríkisreknum böðulskap og þjóðarmorði í Sýrlandi. Kínversk stjórnvöld veita Bashar al-Assad forseta Sýrlands einnig pólitískt skjól á alþjóða vettvangi. Harmleikurinn heldur áfram. Á Íslandi kemur hins vegar ekki fram tillaga um að slíta stjórnmálasambandi við Sýrland til að mótmæla þjóðarmorði.
Af hverju boða þeir félagar, Árni Þór og Ögmundur ekki til mótmæla fyrir framan sendiráð Rússlands vegna ástandsins í Sýrlandi? Væri ekki tilefni til að mótmæla einnig við sendiráð Kína? Ögmundur gæti ekki aðeins flutt ræðu um Sýrland heldur einnig minnst á frelsisbaráttu Tíbeta. Árni Þór hefði gott efni í áhrifamikla ræðu um mannréttindabrot kínverska stjórnvalda. Hann gæti sótt efnivið til Amnesty International. Til að vera sjálfum sér samkvæmur væri eðlilegt að Árni Þór krefðist viðskiptabanns á Kína um leið og hann benti á þann möguleika að slíta stjórnmálasambandi við Peking.
Varla getur það skipt máli í huga réttsýnna vinstrimanna hvaða stjórnvöld stunda mannréttindabrot eða veita böðlum pólitískt skjól til að fara sínu fram?
Helgur réttur
Það er helgur réttur sjálfstæðra og frjálsra þjóða að grípa til varna ef á þær er ráðist. Sá réttur getur aldrei orðið skálkaskjól fyrir hernað gegn saklausum borgurum. Slíkan hernað á að fordæma. En eitt og hið sama verður yfir alla að ganga. Við getum ekki beitt mismunandi mælistiku eftir því hver á hlut að máli. Árásir Hamas-samtakanna á óbreytta borgara í Ísrael eru viðurstyggileg með sama hætti og þegar ísraelskir hermenn ráðast á saklausa Palestínumenn. Þjóðarmorð sýrlenskra stjórnvalda vekja óhug og þeim á að mótmæla. Við Íslendingar eigum einnig að nota hvert tækifæri til að mótmæla grófum mannréttindabrotum jafnt í Kína sem í öðrum löndum.
En barátta fyrir mannréttindum, friði og frelsi, verður aldrei trúverðug þegar tvískinnungur vinstrimanna ræður för. Það sem meira er; hún mun litlum árangri skila, öðrum en þeim að nýtast sem pólitísk höfuðlausn nokkrum dögum fyrir val á framboðslista.
